Baharın Çocuğu

Ben baharın çocuğuyum. Baharı severim en çok. Yazın sıcağından kışın soğuğundansa, baharın güneşli, ferah ve serin havasına aşık doğmuşum. Yağmurlar benim heyecanım güneş benim müjdecimdir. Çiçekler içimi coşkuyla doldurur rüzgârla kıpırdanırlarken. Toprağa oturup saatlerce o esintinin o yaprak hışırtılarının arasında oturabilirim. Kendimi dinleme fırsatı verir bana doğa. Sakinleştirir. Oturup bi ağacın altına iç sesim susana kadar beklerim. O konuşur konuşur.. sinirini atar heyecanını yaşar üzüntüsünü ya da mutluluğunu anlatır. Beni hafiflettikçe hafifletir. Tüm anlatacakları bitince dışardaki sesleri duymaya başlarım. Kendi dünyamdan çıkıp gerçek dünyaya dönüveririm birden. Ve kalkar giderim yoluma tekrar. Yükümü atmış hafiflemişimdir çünkü.

Oyüzden aynı işin başında saatlerce bile değil dakikalarca oturmak bile çoğu zaman ağır gelir bana. Ben hareket etmek için doğmuşum. Kıpırtıyı seviyorum. Yürümeyi koşmayı zıplamayı seviyorum. Kendi içime çekilip sakinleşmeyi de seviyorum. Doğaya, insanlara, hayvanlara olan düşkünlüğüm de belkide bu yüzden.. seviyorum canlılığı. Suyun akışını, yağmurun yağışını, toprağa basmayı, gündüzleri gölgelerde olup geceleri bol bol yürümeyi :)

Ben yaşamayı seviyorum özetle :) Yaşamamıza izin veren, sevmemize izin veren ve en önemlisi tüm bunların farkında olabilmemizi sağlayan, bizi diğer canlılardan ayıran 'aklımızı' veren Allah'a hamd olsun..

Yer: Merkez Mahallesi, Türkiye

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Eğitimci Olarak; Anne

Resim
  Ülkemizdeki eğitim sistemimizin yanlışlarından rahatsız olmayan var mı bilmiyorum. Hep tek düze giden kendini geliştirmeye çalışmayan ve davranış eğitimi yerine bilgi yüklemesine ve ezbercilikten öteye gidemeyen üretemeyen ürettirmeyen, merak duygusunu körelten bir sistemimiz var malesef. İstisnalar elbetteki bulunmakta. Ama istisnalar genelin gidişatını değiştirmeye yetmemekte. Peki genelin gidişatı nasıl değişecek? Değişebilecek mi? .   Sadece inanılmaz bir şekilde bilgi yüklemesine odaklanılmış ve hayatla bağlantısı kurulmamış bir ders oldukça sıkıcı oluyor. Öğrenciler okul deyince kaçacak delik arayan tiplemelere dönüşüveriyor. Sonra eğlence denilince hemen orada biten ama ders denilince başını toprağın altına saklayan bir devekuşu gibi davranan öğrenciler meydana gelmeye başlıyor ve bu kez de "bu yeni nesil neden böyle, bizim zamanımızda böyle miydi" gibi yakınmalar çıkıyor ortaya. Yahu sen kendini eleştiriyor musun hiç?  Tek eleştirilmesi gereken tek suçlu öğr
Devamını oku »

İSLAM VE İNSANLIĞIN GELECEĞİ

Resim
...Müslümanlar, iyi bir müslüman olmanın, kendini yalnızca ayin ve ibadetlere vermek ve artık Allah yolunda yaratıcı çabalarda bulunmamak demek olduğuna inanmaya başladıkları zaman ise, bu harikulade çiçekleniş ve yükseliş solup düştü. İslam, tarihin aktif öznesi olma niteliğini yitirdi. Sonunda yabancı istilacıların ve sömürgecilerin ellerinde bir nesneye dönüştü.   Bugün Batı dünyasında, özellikle hıristiyanlar arasında milyonlarca erkek ve kadın, medeniyetlerinin iflasının ve çıkmazlarının bilincine varmışken, açıklık ve kaynağı olan Kur'an'ın yaratıcılık ruhuna sadık kalmasını bilirse... Yani bütün dinlerin en evrenseli olması, din konusunda her türlü baskıyı reddeden özellik taşıması gibi, kendisini gerçek çehresiyle göstermesini bilirse... İşte ozaman bütün dünyada, İslam'ın yayılışının altın dönemi olan 7. yüzyıldakinden çok daha büyük bir yayılma imkanına sahip olacaktır.   Bu yayılma gücü İslamda mevcuttur..!  (Roger Garaudy)
Devamını oku »

Yine Yeniden!

Uzun zamandır yazmak gelmiyordu içimden. Kendi dünyama çekilmiş durumdayım. Düşünüyorum. Kendimi keşfetmeye koyuldum. Hayatı keşfetmeye koyuldum. Ne de güzelmiş diyorum bazen insanın kendini dışarıdan izleyebiliyor olması. Geçmişimi şöylece bir tekrarlıyorum zihnimde. Bu bana acı veriyor. Ama şu ana dönünce artık mutluluk duyuyorum. Ruhumdaki daralmaların bir bir söküldüğünü, kaybolduğunu farketmek bana mutluluk veriyor. En çokta enerji veriyor. Artık biraz daha kendimi kabul eder oldum kendimle barışır oldum öncesine göre. Bu kadarı bile harika bir duygu. Son zamanlarda yaşadığım telaşlı günler, ruhumun 'bedenimin gerisinde' kaldığını iyiden iyiye hissettirmeye başlamıştı. Bedenim adeta at gibi koşuyor ruhumsa nefes nefese kalmış halde ona yetişmeye çalışıyordu. Liseden sonra başlayan evlilik serüvenim, ardından bebeğimizi beklediğimiz zamanlarda okuluma canla başla devam etmeye çabalamam, ve o doğunca derslere onunla girmem, sınavlara onunla çalışmam, bir yandan kendimle
Devamını oku »