Yine Yeniden!
Uzun zamandır yazmak gelmiyordu içimden. Kendi dünyama çekilmiş durumdayım. Düşünüyorum. Kendimi keşfetmeye koyuldum. Hayatı keşfetmeye koyuldum. Ne de güzelmiş diyorum bazen insanın kendini dışarıdan izleyebiliyor olması. Geçmişimi şöylece bir tekrarlıyorum zihnimde. Bu bana acı veriyor. Ama şu ana dönünce artık mutluluk duyuyorum. Ruhumdaki daralmaların bir bir söküldüğünü, kaybolduğunu farketmek bana mutluluk veriyor. En çokta enerji veriyor. Artık biraz daha kendimi kabul eder oldum kendimle barışır oldum öncesine göre. Bu kadarı bile harika bir duygu. Son zamanlarda yaşadığım telaşlı günler, ruhumun 'bedenimin gerisinde' kaldığını iyiden iyiye hissettirmeye başlamıştı. Bedenim adeta at gibi koşuyor ruhumsa nefes nefese kalmış halde ona yetişmeye çalışıyordu. Liseden sonra başlayan evlilik serüvenim, ardından bebeğimizi beklediğimiz zamanlarda okuluma canla başla devam etmeye çabalamam, ve o doğunca derslere onunla girmem, sınavlara onunla çalışmam, bir yandan kendimle