Yine Yeniden!

Uzun zamandır yazmak gelmiyordu içimden. Kendi dünyama çekilmiş durumdayım. Düşünüyorum. Kendimi keşfetmeye koyuldum. Hayatı keşfetmeye koyuldum. Ne de güzelmiş diyorum bazen insanın kendini dışarıdan izleyebiliyor olması.

Geçmişimi şöylece bir tekrarlıyorum zihnimde. Bu bana acı veriyor. Ama şu ana dönünce artık mutluluk duyuyorum. Ruhumdaki daralmaların bir bir söküldüğünü, kaybolduğunu farketmek bana mutluluk veriyor. En çokta enerji veriyor. Artık biraz daha kendimi kabul eder oldum kendimle barışır oldum öncesine göre. Bu kadarı bile harika bir duygu.

Son zamanlarda yaşadığım telaşlı günler, ruhumun 'bedenimin gerisinde' kaldığını iyiden iyiye hissettirmeye başlamıştı. Bedenim adeta at gibi koşuyor ruhumsa nefes nefese kalmış halde ona yetişmeye çalışıyordu. Liseden sonra başlayan evlilik serüvenim, ardından bebeğimizi beklediğimiz zamanlarda okuluma canla başla devam etmeye çabalamam, ve o doğunca derslere onunla girmem, sınavlara onunla çalışmam, bir yandan kendimle içten içe yaşadığım savaşlar hepsi benim ruhumu epey bi yordu. Ama itiraf edeyim bebeğimi beklediğim süreç ve o geldikten sonra onunla okulda yaşadığım anılar paha biçilemezdi. mezuniyette sahneye onunla çıkarak onu benim çileme iyi dayandığı için tebrik bile ettim :)) Kuşum benim sefil oldu peşimde :)

Daha yeni yeni ruhum bedenime tekrardan yetişiyor. Dinginleşmeyi büyük ölçüde başardım sanırım. Enerjimi yükseltecek şeylerle meşgul olmaya gayret ediyorum artık. Stresi hayatımdan şutluyorum. Şehrin stresi başta olmak üzere eşimde bende resmen doğaya kaçmanın hayalleriyle kendimizi canlandırıyoruz. En azından doğala kaçarak bir başlangıç yapmaya çalışıyoruz çoğu şeyde. İkimizde el emeği şeylere bayılıyoruz. Her istediğimizi yapamasak ta ufak şeylerle yetiniyoruz şimdilik. Bunlar bizim için öyle kıymetli ki. Doğaya çıktığımızda veya daha kırsal bir hayata geçmeyi başardığımızda doğanın içinde her ihtiyacımızı kendi ellerimizle görmenin tadına varmak hayalimiz. Doğada yavaşlamak, dinginleşmek. Kendimizi dinlemek. En önemlisi tüketim çılgınlığından sıyrılıp emek vermeyi öğrenmek, üretici olmak.

Yediklerimizi de kendimiz üretmeyi başarırız belki bir gün :) Öyle hayallerimiz de var.

Tüm bunların yanında yapmaktan çok büyük keyif aldığım pek çok şeyi yapmayı bırakalı yıllar olmuştu. Buda benim enerjimi yükseltemememin bir başka nedeniydi. Aslında doğru söylemek gerekirse hiç birini yapmak içimden gelmiyordu. Çünkü içimde büyük bir savaş vardı. Her şeye çok kızgındım. Bu kızgınlık çoğu zaman benim elimi kolumu sımsıkı bağlıyordu. Oturduğum yerden kalkacak halim yoktu. Ağzımı açsam ya bağırıyordum ya ağlıyordum. Çok kaygılıydım. Yaşadığım an ve en çok ta gelecek beni çok kaygılandırıyordu.

Ama ben ruhumu dinginleştirecek stresi hayatımdan uzaklaştıracak adımlar atmaya başladığım an durup nefes almaya başladım. Durdukça da düşünmeye başladım. Aylarca yıllarca aynı şeyleri düşündüm. Sorularıma her çözüm arayışımda yıllar sonrada olsa o çözüm hamdolsun karşıma çıktı. Çünkü ben ne kadar acı çeksem de aramayı hiç bırakmadım. "Aramakla bulunmaz ama bulanlar arayanlardır" sözü ne kadarda doğru..

Hamdolsun artık enerjim yeniden artışa geçti. Yeniden resim çizmek istiyorum, Yeniden yıllardır dokunmadığım gitarımı çalmak istiyorum. Yeniden müzik dinlemek istiyorum(gerçekten de müzik dinlemeye dayanamaz haldeydim) Yeniden çılgınlar gibi voleybol oynamak, zumba yapmak istiyorum :) Bisiklete binmek ve rüzgara karşı çılgınca sürmek istiyorum. Saatlerce aralıksız yüzmek istiyorum. Yürüyüş yapmak istiyorum. sanırım tekrar gençleşmeye başladım :))

Elhamdülillah..

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Eğitimci Olarak; Anne

İSLAM VE İNSANLIĞIN GELECEĞİ