Kendime Doğru

Ben baharın çocuğuyum. Baharı severim en çok. Yazın sıcağından kışın soğuğundansa, baharın güneşli, ferah ve serin havasına aşık doğmuşum. Yağmurlar benim heyecanım güneş benim müjdecimdir. Çiçekler içimi coşkuyla doldurur rüzgârla kıpırdanırlarken. Toprağa oturup saatlerce o esintinin o yaprak hışırtılarının arasında oturabilirim. Kendimi dinleme fırsatı verir bana doğa. Sakinleştirir. Oturup bi ağacın altına iç sesim susana kadar beklerim. O konuşur konuşur.. sinirini atar heyecanını yaşar üzüntüsünü ya da mutluluğunu anlatır. Beni hafiflettikçe hafifletir. Tüm anlatacakları bitince dışardaki sesleri duymaya başlarım. Kendi dünyamdan çıkıp gerçek dünyaya dönüveririm birden. Ve kalkar giderim yoluma tekrar. Yükümü atmış hafiflemişimdir çünkü. Oyüzden aynı işin başında saatlerce bile değil dakikalarca oturmak bile çoğu zaman ağır gelir bana. Ben hareket etmek için doğmuşum. Kıpırtıyı seviyorum. Yürümeyi koşmayı zıplamayı seviyorum. Kendi içime çekilip sakinleşmeyi de seviyorum. D

  Nedense etrafımdaki herkes beni okula bebekle gelmeye özendirdi bugün. Özendirdi diyorum çünkü gittiğim her yere Meryem'i de götürme arzusu kapladı içimi. Fikirlerimi insanlar ne kadar kolayca değiştirebiliyorlar valla kendime şaşırıyorum ama belki de bunu gerçekten yapmalıyım.   Derste ağlarsa o anda nasıl davranmam gerektiğini bilmemek beni tedirgin ediyor açıkçası ama bu duruma da adapte olmalıyız kızçemle sanırım :) Zira bu çocuğun ne annesi yerinde duran bir anne ne de babası yerinde duran bir baba. Çocuğun daha kırkı çıkmamışken arabayla uzun bir yolculuk yapıp birde üstüne 3 gün tatil yapmış bir çekirdek aile olarak gezmeyi sevdiğimiz pek ala ortada. O zamanlar üniversite 2. sınıfı okuyan eşim ailemle tanışmaya geldiğinin ertesi günü arkadaşlarıyla Portekiz'e uçmuştu gezmeye. Onun için yarın öbür gün üçümüz beraber yurt dışına gitmeyi denediğimizde küçük tavşanımın da bu duruma alışık olması lazım tabi :)   Tüm bunlar bana şunları düşündürdü bugün; gelecek i

  Anne olmaya hala tam anlamıyla alıştığım söylenemez sanırım. Sabretmek zor geliyor zorluklara. Belki de benim terbiye olması gereken yönümde "sabır"dır. Sabır Kur'an'da "Direnmek" anlamında kullanılıyor. Bu anlamı hayatıma geçirebildiğim gün, hemen pes etmeyip onlarla başa çıkabilmeyi öğrendiğim gün olacak.   Tüm bunlar aklıma nerden mi geldi? Meryem 3 aylık ve düzenli bi hayatı fazlasıyla seven bir bebek. Bu durum bir yandan beni mutlu ederken diğer yandan da tedirgin ediyor. Dışarı onunla çıkmak artık kırk kere düşündüğüm bir olay haline geldi. Onu yıpratıcam uykusuz bırakıcam düşünceleri beni oldukça üzüyor çünkü. Gece uykularımız oldukça iyi çok şükür ki. Ama seslere bu kadar duyarlı bir bebek olması bazen okadar yorucu oluyor ki. O uyurken evde fılsıldaşmaların, kapılar, parkeler gıcırdamasın mutfaktan tabak çanak sesi ona gitmesin diye evde attığımız taklaların haddi hesabı yok. Bu durum bir süre sonra yorucu olmaya başlıyor gerçekten. Bu duruma