Kırıyorum Kabuklarımı!

  Keşifteyim.. İç dünyama doğru bir yolculuktayım. Şu aralar yaptığım tek şey okumak, araştırmak.. Kendimi arıyorum satır aralarında. Okuduğum her cümlede yüreğimin "işte bu!" demesini bekliyorum. Bu yolda öğrendiğim her bilgi beni çocukluğuma götürüyor. Bir daha yaşıyorum beni etkileyen şeyleri. Zihnim kendini yeniliyor sanki. Ya da yenilemeye çalışıyor.

  Yolumu arıyorum işte. Bir şeyler rahatsız ediyor. Ruhum bir şeyleri reddediyor.. Bir şeylerin özlemini duyuyor.. Bende onu bulmaya çalışıyorum.

  Ve uzun müddettir basamakları iniyordum. Elimde değildi. Çıkmak için güç bulamıyordum kendimde.. Yalnız hissediyordum. Mutsuz hissediyordum. Adım atacak halim yoktu. Hiçbir şey yapmak istemiyordum. Ve bu halimi kendime yakıştıramadığım için daha da daralıyordu ruhum.

  Ama şu sıralar ruhumun çektiği bu sancılar artık filizlenmeye başladı. Bir tohumdum. Kabuğumu çatlatırken canım yanıyordu. Ama nihayet gideceğim yolu bulmaya başladığımı hissediyorum. Büyüyorum. Evet canımı yakıyor çoğu zaman bu. Ama yinede büyümeyi sevmeye başladım. Ruhum yolunu arıyor. O Son'a kadar da aramaya devam edecek elbet. Ama ben bu halimi kabul etmeyi başardıkça, kendimi kabul etmeyi başardıkça sancılarımında hafiflediğini görmeye başladım.

  Çok yakında basamakları tekrar çıkmaya başlayacağıma inanıyorum. Çünkü kendimle barışmaya başladığımı hissediyorum. o tohumun içinde kalmak için çabalıyordum bir zamanlar. Büyümek istemiyordum. Ama artık bunu istiyorum. Ve karanlık kabuğumdan sıyrılıp güneşi görmenin heyecanını hiç bir şeye değişmeyeceğim..

  

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Eğitimci Olarak; Anne

Resim
  Ülkemizdeki eğitim sistemimizin yanlışlarından rahatsız olmayan var mı bilmiyorum. Hep tek düze giden kendini geliştirmeye çalışmayan ve davranış eğitimi yerine bilgi yüklemesine ve ezbercilikten öteye gidemeyen üretemeyen ürettirmeyen, merak duygusunu körelten bir sistemimiz var malesef. İstisnalar elbetteki bulunmakta. Ama istisnalar genelin gidişatını değiştirmeye yetmemekte. Peki genelin gidişatı nasıl değişecek? Değişebilecek mi? .   Sadece inanılmaz bir şekilde bilgi yüklemesine odaklanılmış ve hayatla bağlantısı kurulmamış bir ders oldukça sıkıcı oluyor. Öğrenciler okul deyince kaçacak delik arayan tiplemelere dönüşüveriyor. Sonra eğlence denilince hemen orada biten ama ders denilince başını toprağın altına saklayan bir devekuşu gibi davranan öğrenciler meydana gelmeye başlıyor ve bu kez de "bu yeni nesil neden böyle, bizim zamanımızda böyle miydi" gibi yakınmalar çıkıyor ortaya. Yahu sen kendini eleştiriyor musun hiç?  Tek eleştirilmesi gereken tek suçlu öğr
Devamını oku »

İSLAM VE İNSANLIĞIN GELECEĞİ

Resim
...Müslümanlar, iyi bir müslüman olmanın, kendini yalnızca ayin ve ibadetlere vermek ve artık Allah yolunda yaratıcı çabalarda bulunmamak demek olduğuna inanmaya başladıkları zaman ise, bu harikulade çiçekleniş ve yükseliş solup düştü. İslam, tarihin aktif öznesi olma niteliğini yitirdi. Sonunda yabancı istilacıların ve sömürgecilerin ellerinde bir nesneye dönüştü.   Bugün Batı dünyasında, özellikle hıristiyanlar arasında milyonlarca erkek ve kadın, medeniyetlerinin iflasının ve çıkmazlarının bilincine varmışken, açıklık ve kaynağı olan Kur'an'ın yaratıcılık ruhuna sadık kalmasını bilirse... Yani bütün dinlerin en evrenseli olması, din konusunda her türlü baskıyı reddeden özellik taşıması gibi, kendisini gerçek çehresiyle göstermesini bilirse... İşte ozaman bütün dünyada, İslam'ın yayılışının altın dönemi olan 7. yüzyıldakinden çok daha büyük bir yayılma imkanına sahip olacaktır.   Bu yayılma gücü İslamda mevcuttur..!  (Roger Garaudy)
Devamını oku »

Yine Yeniden!

Uzun zamandır yazmak gelmiyordu içimden. Kendi dünyama çekilmiş durumdayım. Düşünüyorum. Kendimi keşfetmeye koyuldum. Hayatı keşfetmeye koyuldum. Ne de güzelmiş diyorum bazen insanın kendini dışarıdan izleyebiliyor olması. Geçmişimi şöylece bir tekrarlıyorum zihnimde. Bu bana acı veriyor. Ama şu ana dönünce artık mutluluk duyuyorum. Ruhumdaki daralmaların bir bir söküldüğünü, kaybolduğunu farketmek bana mutluluk veriyor. En çokta enerji veriyor. Artık biraz daha kendimi kabul eder oldum kendimle barışır oldum öncesine göre. Bu kadarı bile harika bir duygu. Son zamanlarda yaşadığım telaşlı günler, ruhumun 'bedenimin gerisinde' kaldığını iyiden iyiye hissettirmeye başlamıştı. Bedenim adeta at gibi koşuyor ruhumsa nefes nefese kalmış halde ona yetişmeye çalışıyordu. Liseden sonra başlayan evlilik serüvenim, ardından bebeğimizi beklediğimiz zamanlarda okuluma canla başla devam etmeye çabalamam, ve o doğunca derslere onunla girmem, sınavlara onunla çalışmam, bir yandan kendimle
Devamını oku »